Opvoeding

Of….opvoed-ding?

Deze week was het de week van de opvoeding. Tsja;  Hoeveel cola mag een kind van 4 eigenlijk nog na 21u?

Opvoeden is een zeer verantwoordelijke taak. Kinderen zijn diamantjes die we met wat bijschaven in t juiste licht kunnen laten schitteren. Unieke kostbare juweeltjes worden het dan.
Voor mijn gevoel hebben we kinderen ‘te leen’, en zet een goede ouder alles op alles om zijn kind gelukkig te zien. Maar voor opvoeden is veel echte liefde nodig. “Echte liefde is onvoorwaardelijk geven” vertaalde ik Ds Jumelet deze week op een waardige uitvaart in Woudrichem. Hij wist me te raken.

Ja, Natuurlijk willen we zo goed mogelijk opvoeden. Het lukt ons nog aardig. “Wacht maar tot ze gaan puberen” zei iemand tegen me. Ik kijk er niet naar uit, met als enige reden dat ik vind dat ze al zo snel groot worden. Loslaten is sowieso niet zo m’n sterkste kant, en daarbij: ik geniet zo van deze leeftijd! Puberteit… de tijd dat je overal haar krijgt, vooral op je tanden. Ik moet er nog maar niet aan denken.

Wat ik met de opvoeding zou willen bereiken, laat zich het best vertalen in de titel van de nieuwe show van Karin Bloemen: “Volle Bloei”. Dat is nou exact wat ik in de opvoeding hoop te bereiken; Dat onze kinderen tot volle bloei mogen komen. Voor mijn ruwe diamantjes gaan slapen, zing ik ze nog maar eens voor:

‘k Hoop dat jij altijd mag dromen met de wind steeds in je rug.
Dat gedachten blijven stromen, niet te langzaam, niet te vlug.
Moge ’t zonlicht op je schijnen, zachte regen voor de groei.
‘k Hoop dat zorgen snel verdwijnen, dat je komt tot volle bloei. 

Dat je echt aandachtig luistert naar je hart en je verstand,
dat het onweer voor jou fluistert, ’n wolk met goud zal zijn omrand,
dat ’t geluk komt bovendrijven, ook al is dat heel fragiel,
dat je altijd trouw mag blijven, aan het diepste van je ziel.