Mond vol tanden

Met Lotte & Max kom ik regelmatig in kontakt met kinderen. De kinderen (maar ook ouders, docenten etc) krijgen gebaren aangeleerd, wat onder andere erg goed blijkt voor hun spraak-taalontwikkeling en motoriek. Duizenden kinderen hebben er al profijt van gehad, niet alleen dove kinderen of kinderen met een taalachterstand of een spraak-taalstoornis.

Deze week raakte ik, gewapend met pop Max, in gesprek met jongetje. Een gesprek dat ik niet snel zal vergeten. Ik sprak en gebaarde met hem, nadat hij een aantal weken op zijn school het lespakket had gevolgd. De vader van het jongetje was tandarts in deze regio, zo wist ik. Hij had me wel eens aan de tand gevoeld zegmaar. Vandaag droeg hij een kleurrijke broche, ongetwijfeld gemaakt door zijn zoon. ‘38’ stond erop. Ik vroeg het ventje of er vandaag al voor de feestneus was gezongen. De mond van het jongetje viel open en hij voelde direct aan zijn neus. Ik kon mezelf op dat moment wel voor het hoofd slaan. ‘Feest….-neus?” Dit soort figuurlijk taalgebruik was nu niet echt handig van me!  Had ik mn kaken nu maar op elkaar gehouden! Ik probeerde het gesprek snel te kantelen. “Hij heeft zoiets moois op zijn trui!?”  Het jochie keek trots: “Omdat papa vandaag harig is” was het antwoord. Ik durfde niet te lachen, maar kon een grijns niet onderdrukken. “Wat doet papa voor werk? vroeg ik daarom maar snel. “Hij heeft het vieste beroep van de hele wereld” antwoordde het jongetje. Ik bedacht me van alles, maar deed alsof ik nergens op kwam. “Hij is tandenborstel” klonk het. “Een harige tandenborstel’ zei zijn vader met een trotse blik die mij onmiddellijk deed glimlachen.

Niet veel later waren we de spullen aan het opruimen. Het jongetje kwam nog even langs met zijn juf. Hij wilde me nog wat geven. Ik pakte het wc-rolletje aan en zei: Een kadootje?  “Nee feestneus….” klonk het bijna belerende antwoord van de 9-jarige, …“Niet een tandenborstel, maar een wc-rol, díe heeft pas het vieste beroep van de wereld”.