Even sparren

De uittocht (uitvaart?) van Sinterklaas is voor velen het startsein om een kerstboom te scoren. Veel beter dan zo’n kunstkerstboom zoals vorig jaar. Ik haak opnieuw af, als ik denk aan de 45 losse delen, die ik er dan een voor een in moest haken. Nee; nu een echte!
Bij IKEA krijg je nu bij aankoop van een Nordmann á 20 euro een cadeaukaart van 19 euro. Die ene piek gaat dan ook nog eens naar het goede doel: lokale projecten van Natuurmonumenten. De actie zorgt jaarlijks voor topdrukte. Je ziet er door de bomen het bos niet meer. Maar ook ik hoefde niet lang te piekeren en besloot met het kopen van ’n omgehakte boom Natuurmonumenten te steunen.

Eenmaal m’n echte boom bemachtigd, ‘mocht’ ik in een volgende rij gaan staan om hem zelf in een netje te frotten. Een dame in ikea-outfit (ofwel: het takkenwijf) hield netjes toezicht op de netjes. Ze keek trots, alsof ze vaker was versierd dan alle boompjes bij elkaar. Haar collega stond inmiddels wortel te schieten.

Het was effe sparren, maar t lukte om de boom in de auto te krijgen. Bijkomend voordeel: de gehele auto ruikt nu wél naar dennengeur! Iets wat met zo’n auto-parfumhangertje nooit was gelukt.
Toen ik vervolgens t boompje eenmaal binnen had gekregen en van z’n net-kousje ontdeed, bleek dit model wat minder in model. Oh Denneboom! Daar stond ie dan. Heel ontdaan. Zowel van z’n reisnetje als van z’n kluitje. Gelukkig had ie zijn naalden, of liever gezegd pijnprikkels nog niet verloren. Tijd om hem te gaan verlichten!

Maar toen… De volgende ochtend lag er (gloeiende gloeiende!!! vloerverwarming) een tapijt aan prikkels onder het skelet van m’n boomje. Was ie gisteren nog piekfijn in orde; er was nu geen bal meer aan.