Beperkt

Doofgeboren, al oma, maar toch moest zij voor haar verzekering wederom een audiogram laten maken. Die beperking van beleidsmakers soms! In het Albert Schweitzer-ziekenhuis in Sliedrecht fronsten de arts en medisch secretaresse ook hun wenkbrauwen, met een mimiek waar menig gebarentolk jaloers op is.

Daar waar de audio-metrist en ik met onze vingers in onze oren zaten, bleek de vrouw nog altijd niets te horen. “Dover kan niet”.  Iemand in uniform wenste haar sterkte. Hoe goed bedoeld, maar t bleek tegen dovenmansoren gezegd. “…Sterkte?”  Ik merk het wel vaker. In de oren van sommige medici en technici klinkt doofheid als een beperking. Vanuit hun perceptie: oplossen, repareren! Terwijl doof-zijn veel vaker een culturele identiteit betreft. Een identiteit waar je trots op kunt zijn!  80% van de dove jonge kinderen krijgen tegenwoordig een Cochleair Implantaat. Pijnlijk als dit onbewust de boodschap bevat: “Nu hóór je er weer bij”.  Terwijl in een gebarende omgeving doven geenszins beperkt zijn!

“Wij” horen tussen de 0 en 120 hertz. Die 0 hertz is vergelijkbaar met een mug op een weegschaal. 120 hertz is dan te vergelijken met maar liefst 1000 walvissen op diezelfde schaal.  Met een CI hoor je ongeveer een paard qua gewicht. Ook met CI ben je in wezen nog doof.

Een bijzonder (en) begaafd KNO-arts stelde: “Waarom kunnen poezen over een schutting lopen en mensen niet? Poezen hebben een staart, zijn geoefend. In de ogen van de poes zijn mensen beperkt. Maar mis jij een staart? Waarom zou je? Waarom zou een doof iemand dan wél een CI nemen? Een CI is een hulp- en geen redmiddel. De kosten van een CI bedraagt circa € 70.000,-. Een gebarencursus, zoals bijvoorbeeld Rose Lindenhof deze in onze regio aanbiedt? Zo’n 200 euro… Met een opsomming van de voordelen van gebarentaal kan ik de krant vullen. Maar helaas, de ruimte is beperkt. Afgelopen week startte Rosé met Arie Slob in Noordeloos een cursus gebarentaal voor algemeen belangstellenden. Het enthousiasme van de deelnemers, af te lezen aan hun mimiek en lichaamshouding, is niet in woorden uit te drukken.