Sinterklaas

Makkers staakt uw wild geraas!

Ik ben dol op deze sfeervolle tijd. Ik vind het idee achter het Sinterklaasjournaal subliem. Een kadootje vind ik alle suprises, compleet met de bijpassende geheimzinnigheid, ondeugd en gedichten. Herinneringen herleven.

Vorig jaar zat ik zelf, verstopt onder buffelhaar, op een paard. Samen met Niki. Ik een mijter, zij een veer. Ik was live getuige van de metamorfose van zwarte- naar roetveeg-piet. Was ze zo geschminkt? Nee.. maar de stortvloed aan lachtranen liet vele witte sporen na. Het droop er van af. De avond ervoor hadden we een BNN-programma bekeken, waarbij iemand openlijk vertelde over zijn zeer intieme relatie met een paard. En daar zat ik dan. Op een vijf-benig paard. Maar toen ik het paard besteeg, kwam ook de rest van het dier in opstand. In alle consternatie riep ik: Niek! Niek!! Help!!! Een mazzel hadden we: de meerderheid van de aanwezige kinderen was doof, want anders hadden we 45 tere kinderzieltjes en hun geloof in Sinterklaas naar de bliksem geholpen.
En dat is wel het laatste wat ik zou willen. Het Sinterklaasfeest heeft al genoeg onder vuur gelegen. Wat zou ik graag willen dat Sint voor iedereen weer ongecompliceerd is. Ik wil niemand de zwartepiet toeschuiven, maar elke gegronde associatie met slaven of slavendrijvers moet wat mij betreft uit de wereld. En daarmee de protesten dus ook. Ik erger me er groen en geel aan. Verruil zwarte en bruine verf voor goed-grijs; en klaar! Geen huidskleur maar onherkenbaar grijs; fantastische oplossing, als je het mij vraagt. Punt. Onze kinderen geloofden namelijk niet in de kleurenpieten. Ze vonden ze leuk hoor, maar “zo zie je er toch niet uit als je zo vaak door de schoorsteen bent geroetsjt?” Met roetvegen moet je bij hen ook niet aankomen. Want die man met die zwarte strepen is volgens mijn kinderen “gewoon die gekke meneer van de supermarkt-reclame!”

Nou ja….Als de pepernoten maar bruin blijven.