Maestro; Meesterlijk!

Onverwachts had ik een avondje vrij en besloot via uitzending-gemist e.e.a. terug te kijken. Was ik al gek op series als Moordvrouw en Flikken Maastricht, Flikken Rotterdam had nog meer mijn nieuwsgierigheid gewekt. Herkenbare beelden, goeie acteurs, dat beloofde wat! Maar toen: Het gemaakte Rotterdamse accent van een van de acteurs was werkelijk niet om aan te horen! Daar moesten ze een stokje voor steken. Ik wil niet vals zijn, maar het klonk als de robotstem vanuit een vertaalcomputer. Ik suggereer de volgende aflevering na te laten synchroniseren door Rotterdamse stem-acteurs. Een van mijn favoriete tolkcollega’s is een Rotterdamse in hart en nieren, die dit Net-jes zou kunnen. Een moordvrouw die haar mannetje wel staat. Ik zal haar eens polsen. Zij zou hier als een Blok voor vallen.

Ik zelf viel als een blok in slaap, droomde over Bassie en Adriaan en werd wakker tijdens de intro van Maestro met daarin o.a. Karin Bloemen en Leona Philipo. Daar waar die twee mij vorig jaar uitdaagden met hun stemacrobatiek, stonden zij nu zelf voor de beproeving van hun leven: het dirigeren van een symfonie orkest!

Als ‘Maestro’ iets duidelijk maakt, is het dat dirigeren erg moeilijk is. Het ware dirigentenvak is geen kunstje dat in een paar weken te leren valt. Dit vergt jaren van technische training. Daarbij moet je het hebben van enorme muzikaliteit en overtuigingskracht. Deze laatste twee eigenschappen kun je niet aanleren, wel ontwikkelen. Voor de genoemde dames is dat kat in het (orkest)bakkie! De stemming zat er gelijk in. Ik ben misschien bevooroordeeld, maar wat zij neer wisten te zetten was letterlijk en figuurlijk toonaangevend.

‘Bladebabe’ Marlou van Rhijn won de avond ovationeel. Verliezer was de Topper Rene Froger. Hij kon de slag niet te pakken krijgen en miste z’n maten. Rene’s oprechte lach met ras-echt Mokumse accent klonk echter als muziek in de oren. Bravo!