Herfststukje

Een stralend zonnetje, strakblauwe luchten, temperaturen die je aan de zomer doen denken. Je ruikt de heerlijke herfst. We kussen de zomer gedag, en begroeten het nieuwe sei-zoen. Passend bij dit jaargetijde ging ik met de kinderen op jacht naar kastanjes en paddenstoelen. Wild stoven we over ‘de kaai’. Lekker buiten! Genieten van wat Moeder Natuur ons biedt. De spinnen weven hun web. De sfeer, de kleuren, de geuren. Ik denk dat iedereen het prachtige bladerdek kan waarderen. Nog even terugbladeren in de tijd. Nog even; en de bomen verliezen hun blad; zodat de zon er nog beter door kan schijnen. Stiekem hoop ik dat alle blaadjes dit jaar op één hoop zullen vallen. Immers: Hoop doet leven.

Gemiddeld leven mensen die in de herfst geboren zijn een half jaar langer dan mensen die in het voorjaar geboren zijn. Zwangere vrouwen eten in de zomer namelijk meer verse groente en fruit, wat een positief effect heeft op de baby. Op het zuidelijk halfrond geldt hetzelfde: daar worden mensen die in het begin van het jaar (dus in hun herfst) geboren zijn gemiddeld zes maanden ouder. Alles op z’n tijd.

Over een week of twee wordt de tijd weer verzet. Verzetten heeft geen zin. Jachtig genieten we daarom nu nog even van de laatste zonnestralen. Straks staan we weer in het donker op, en komen we in het donker thuis. Och… ook dat heeft zo z’n charmes. In Twente zeggen ze: “tis nog nooit zo donker wes of twordt wal weer licht”

Al-licht.
En zodoende zetten de boeren in deze periode weer hun kratjes met pompoenen of peren buiten. Daarnaast een potje voor de poen. Het jampotje als bewijs hoe het vertrouwen in de mensheid groeit. Zo komt Jan Splinter door de winter. Eerlijk duurt het langst.