Moet je kijken!

Moet je kijken!

Dit Hemelvaartsweekend móest menig mens naar de woonboulevard, het terras of een braderie. Heb je gezien kijken hoe die mensen kijken?! Herkenbaar aan een jachtige of soms smachtende blik, allen op zoek om wat nieuws, leuks of lekkers te bemachtigen. Sommigen krom van de zadelpijn, anderen met snijwondjes in hun vingers door de overvolle plastic tassen. Bij mij zat het er allemaal eventjes niet in. Geen tijd, geen geld en geen energie.

Ik kán gewoon niet alles tegelijk. Het op de rails houden van alles wat beslist moet is soms een hele klus. Allerlei zaken die aandacht vragen, maar wanneer ik me op het ene richt, doe ik het andere tekort. Hoe heerlijk is het dan als juist op die momenten het zonnetje gaat schijnen! Eerder deze week beleefden we onze eerste echte ‘zomerse’ dag. Ik kreeg direct zin in zon, zee en strand. Weg met het gemiezer, tijd voor zomerkriebels. Overal doken ze weer op: slippertjes, zonnebrillen, Radler of Aperol Spritz. Al was het maar tussen de bedrijven door, maar wie wilde er nou niet naar buiten?

Nederland kijkt in deze ontwakende zomerperiode direct veel minder televisie. Ik ook. Liever lees ik m’n krantje, steek ik de BBQ aan of trek ik er op uit. Een uitkomst voor velen is dan het programma ‘Thuis voor de Buis’. Kijken hoe mensen kijken. Heerlijke televisie. De programma’s die daarin langskomen hoef je zelf allemaal niet te zien. Je krijgt namelijk de kern, conclusie of samenvatting voorgeschoteld mét ongenuanceerde reacties van diverse kijkers. Fantastisch vind ik die 81-jarige tweeling op leeftijd, zegmaar de Jongeren Van Vroeger. Cobie en Nettie kunnen tenminste letterlijk praten en breien tegelijk! Van hun relativeren kan ik leren. Wat zou ik graag zo’n sjaal van ze dragen. En dan daarmee naar buiten. Minder thuis voor de buis!